در این دوران تنها زیبایی خدادادی ملاک بود بنابراین آرایش کردن و استفاده از زیورآلات اهمیت خود را از دست داد. چون آرایش کردن متعلق به قشر فرودست جامعه و کاری غیراخلاقی محسوب می‌شد.
بدن مدل ساعت‌شنی به‌عنوان معیار جدید زیبایی معرفی شد و زنان برای حالت دادن به بدن‌شان بخش میانی را با پارچه یا چرم خیلی محکم می‌بستند که این کار باعث بروز مشکلات و نارسایی‌های تنفسی و بعضی اندام‌های حفره شکمی در درازمدت می‌شد. در این دوران مردان موی کوتاه داشتند و انواع مدل‌های ریش و سبیل و حتی خط ریش باب شدند.
