ایرانی‌ها در این سال‌ها کسانی که چشم‌های بادامی تیره، پوستی روشن و موهایی تابدار و بلند داشتند را زیبا خطاب می‌کردند. زنان در این دوران اندامی چاق‌تر و توپر داشتند.
در این دوران معیارهای زیبایی تغییر چندانی نکرد و تقریبا همان‌هایی که در دوران باستان مزیت محسوب می‌شد به همان ترتیب حفظ شد. اگرچه ظاهر مو و ریش و سبیل مردان از آن حالت پرپشت و مجعد درآمد.
ابروان پر و کمانی معیار اصلی زیبایی در این سه دوره بود. داشتن پوست صاف و روشن، بدن توپر و موهای پر، مجعد و بلند مزیت بود.
