آنطور که از نقاشیها و نقوش سنگی بهجا مانده از دوران مختلف ایران باستان مشخص است در آن دوره داشتن چشمهای تیره و موهای تابدار مشکی اصل اساسی زیبایی محسوب میشد. در بعضی منابع گفته شده که داشتن موهای صاف نوعی نشان شلختگی و بیتوجهی به ظاهر محسوب میشد.
اگر دقت کنید تمام نقوش سنگی و نقاشیهای آن زمان نشان میدهند که سربازان هخامنشی و مردم عادی دارای موها و ریش و سبیل مجعد بودهاند. ابروان پیوسته و پر همچنین پوست سفید و روشن معیارهای زیبایی زنان ایرانی محسوب میشدند. داشتن بدن توپر و قوی نیز جزو مزیتهای زنان زیبا به حساب میآمد.