در دهه ۱۹۲۰ بدن بسیار لاغر، موهای کوتاه ولی مجعد معیارهای اصلی زیبایی بودند.
در دهه ۱۹۳۰ تا ۱۳۴۰ میلادی موهای بلند و اندام توپر دوباره به معیارهای زیبایی تبدیل شدند.
در دهه ۱۹۵۰آرایش افراطی چشم‌ها ملاک اصلی زیبایی بود.
دهه ۱۹۶۰ دو معیار زیبایی در صدر بود؛ قد ۶۷/۱ متر و وزن ۴۸ کیلوگرم. این دهه پایان اهمیت زیبایی طبیعی و شروع زیبایی به‌دست آمده از راه جراحی‌های زیبایی بود.
در دهه ۱۹۷۰ مدل مو، به‌خصوص مدل موی بلند مهم‌ترین معیار زیبایی بود.
